De hardhorige wielerterroristen


Het heeft jaren geduurd, maar dit weekend was het eindelijk zo ver, ik heb terug een fiets. Ik denk dat de laatste keer dat mijn achterwerk nog eens een zadel had gestreeld dateert van eind jaren ’90 toen ondergetekende zijn hogere studies aanvatte. Ik moet toegeven dat het wat onwennig was om deze wagen op twee wielen en zonder motor na al die tijd terug te bestijgen. Het is echter ongelooflijk dat de mens bepaalde handelingen als zwemmen of fietsen na enkele seconden terug oppikt alsof het gisteren de laatste keer was. Het enige grote verschil dat me opviel ten opzichte van vroeger zijn de rebelse senioren die ofwel weigeren opzij te gaan als ik hen wil passeren of gewoonweg niet goed horen. Ik denk er dan ook hard over na om mijn fiets te pimpen tot onderstaand model. Door een gasfles te verbinden met een driedubbele hoorn zou je volgens de Environmental Transport Association (ETA), die de fiets ontwierp als een protest tegen het steeds drukker wordende verkeer, maar liefst 178 decibels kunnen produceren. Als die oude wielerterroristen me dan nog niet gehoord hebben, dan weet ik het ook niet.

You may also like

Leave a comment